Gedichten

opeens zijn ze weg is de hemel klaarder stiller ijler in zijn afbladerende kleuren met mijn vinger op de ene-toets-piano -repetitief in de onzekerheid in alles wat trilt ze klawieteren in geordende chaos en ontvluchten hun covid-moe noorderland, verdwaasd librije van lege nesten en doelloos hollen je kent me niet, wast mijn gezicht met verse […]

eens het zover is met de deur op een kier en de gang hel verlicht zo wil ik op je wachten. dan ontknoop ik mijn blouse zet mijn schoenen netjes onder het eenvoudige houten bed waarin ik zo vaak aan je denk hoe je me zou omarmen me zou strelen tot de laatste warmte uit

Als je noten raapt het buikvet spant en de veren schudt, weet het wintert kloven in de taaie vacht -overladen in jaren onderkoelen de afgebladderde bast tot narcissen het lijkwit breken en al je buikvet smelt naar een nieuwe lente toe sonnet op sax: “kan alleen maar liefde dragen”   GFF  11 11 2019

lang platgewalst lijf zwanger van kuren krullen vlokken gebeuk op steigers, besteigerend en dan uitrollen uitgeput op het slokkende zand je kent mijn zwakke plek, de brakke grond waar ik je oester slurp tafel in het onzijdig half-lot van vergankelijkheid, beschikbaar in elk ongeteld uur GFF 19 10 18

deze morgen kwamik Hem tegenhij droeg een hoed van satijnen kousen met losse randjeszoals alle naamloze doden hij noemde me bij naamen opende de enveloppemet gekreukte randen“dat is voor later” als de zon niet meer opkomten de aarde je platstrijkt“dan kom ik je halen” GFF 19 03 2019

de glim van de bol in het plastiekgroen, bollenboom -kerstboom flikkerkrans kerst uitgeperst op zijn banaalste barbarij, een leger kerstmannen met pakjes onbenul zo verlekkerd op inpakpapier. Worden we niet allemaal ingepakt op een niets ontziende manier, spiegelgedrag? -de kromste eerst er wordt gebeld de kerstman, ik ontvang hem, mijn prins-gemaal welkom in het heidensalon

het orgel stopt, blaast de kermis uit. steegjes vervellen tot schaduw van ellende, plaveisel begaan met  tenir le coup en kapotte klompen Stroom rept mijn botten tot leven, wit het baken. Roeit de veerman de storm in, god op zijn schrijn met veel brouhaha wordt het lint geknipt, droog kelensmeersel met gelal in bijdehandse straatliederen waar het